For Immediate Release: February 27, 2010
Contact: Nikolaos Taneris, New York, Tel. (917) 699-9935.
Congressman Michael McMahon, the next rising star in the Turkish Caucus/Lobby
By Alex Aliferis
Feb 27, 2010
Congressman Michael McMahon (D-NY-13) has become bankrolled by the Turkish
Coalition of America.
McMahon represents New York’s 13th Congressional District which includes Staten
Island, Bay Ridge, Bensonhurst, Dyker Heights and neighborhoods in Brooklyn.
From 1981 till 2008, it was a Republican held district. Former Republican
Congressman Vito Fossella vacated seat in 2008 due to a scandal he committed in
Alexandria, Virginia. McMahon rode the Obama wave in 2008 with other Democrats.
However, the 13th district’s Staten Island went for McCain. In 2010, his seat is
being targeted by Republicans.
In 2009, Congressman Michael McMahon became a member of the Subcommittee on
Europe in the House Foreign Affairs Committee. On May 10, 2009, Congressman
McMahon joined the Turkish Caucus. He joined the Hellenic Caucus pledging
support for Cyprus and the Patriarchate. To the dismay of Armenian Americans and
Greek Americans, he took the Turkish side to deny the Armenian Genocide. He took
the Azeri Turkish side to condemn the freedom of Armenian Nagorno-Karabakh from
Azerbaijan Turkish persecution. How trustworthy is this man to Greek Americans
when he supports the Turkish side’s denial of the Armenian Genocide which means
he probably denies the Genocide of Greeks and Assyrians of Asia Minor,
1915-1923.
Congressman McMahon pledged not to vote ‘Yes’ for the Armenian Genocide
Resolution in an upcoming March 4, 2010 vote in the House Foreign Affairs
Committee. In October 2007, the resolution narrowly passed in the House Foreign
Affairs Committee. Yet, Turkish threats to invade Iraq scared the Bush
Administration into pulling all the strings to stop a general vote on the
Armenian Resolution which is supported by a majority in the US House. After
this, Turkey invaded Iraq to the dismay of the USA, and the weak Iraqi
government.
On February 10, 2010, the Turkish Coalition of America honored Congressman
Michael McMahon in a special dinner event.
TCA dinner honoring Michael McMahon Video (Feb 10, 2010):
http://www.historyoftruth.com/videos/5580-tca-presentation-for-reps-wexler-and-mcmahon-part-1
Lincoln McCurdy, President of the Turkish Coalition of America said “It’s the
beginning of Turkish activism. Turkish Americans have to speak out more. We have
over 100 members in the Turkish Caucus. Michael McMahon…he begins the next
chapter of Turkish American Activism…He has been very active in the Turkish
Caucus. He is playing a role in the communities. We need congressmen to bring
together
Greek Americans, Armenian Americans, and Turkish Americans. It started to be
heard under Wexler. "
Congressman Michael McMahon said, “We do have Greek Americans living together
with Turkish Americans. We can build these bridges together." He said, "It's a
privilege to be in the Turkish Caucus."
He noted his foreign affairs Legislative Assistant, who is Turkish, Naz
Turkoglu, for introducing him to the Turkish American community of New York
City. The dinner was attended by the Turkish Ambassador to the USA as a
fundraiser to elect McMahon in 2010.
The above video and statements make it clear that the Turkish Lobby is using
Michael McMahon, after Robert Wexler’s resignation from Congress on Jan 10,
2010, to be the next strong Turkey supporter in the House Foreign Affairs
Subcommittee on Europe. Wexler was Co-chair of the Turkish Caucus and Chair of
the Subcommittee on Europe. McMahon like Wexler occupied congressional districts
where huge Greek American communities resided. Regardless, they keep to their
strong support for Turkey. Democrat Michael McMahon is the only strong Turkey
supporter in the Subcommittee on Europe along with Democrat David Scott (he
voted against Armenian Genocide Resolution).
Greek Americans number around 20,000 in McMahon’s district. These voters can act
as swing voters if united in a block. 2010 will be a bad year for Democrats like
McMahon who risk strong chance of losing their reelection. Hundreds of Greek
Americans calling McMahon on the Armenian Genocide will make him very scared. He
may even vote YES on the Armenian Genocide due to these calls. This is why it’s
very important that Greek Americans support the Armenian Genocide Resolution.
Thousands of Greek Americans across the 50 states can actively call their
Congressman to cosponsor and support the Armenian Genocide Resolution. Michael
McMahon’s rising stardom among the Turkish Lobby should sound the alarms to key
Greek American supporters of McMahon. In any event, this is an urgent call to
Greek Americans across New York City and the USA to call McMahon’s Washington DC
office at 202-225-3371 to vote YES on the Armenian Genocide Resolution on March
4, 2010.
####
========================
Cyprus Action Network of America (CANA)
2578 Broadway #132
New York, NY 10025
New York: Tel. 917-699-9935
Email: cana@cyprusactionnetwork.org
www.cyprusactionnetwork.org
========================
The Cyprus Action Network of America (CANA) is a grass-roots, not-for-profit
movement created to support genuine self-determination and human rights for the
people of Cyprus.
To be added to CANA's Action Alert e-mail distribution list, or to introduce
CANA to a friend or colleague, please forward the pertinent name and e-mail
address, with the subject heading "Add e-mail to CANA distribution list", to
cana@cyprusactionnetwork.org
You are encouraged to forward this action alert to five or more individuals who
may have an interest in our e-distributions or in CANA’s mission.
You may post any CANA article, press release or action alert on the internet as
long as you credit CANA and the author(s).
Saturday, February 27, 2010
Tuesday, February 16, 2010
Farewell Takis Nikolopoulos
The man best remembered as ‘Kolokotronis’ at the annual Hellenic Independence Day Parade on Fifth Avenue, Panayiotis Nikolopoulos, passed away of a sudden heart attack last week. A prominent figure in the Omogeneia of New York, Mr. Nikolopoulos was a Board member for the Federation of Hellenic Societies of Greater New York.
RIP Mr. Nikolopoulos, you will surely be missed.
“Kolokotronis” of Fifth Avenue Passes Away
RIP Mr. Nikolopoulos, you will surely be missed.
“Kolokotronis” of Fifth Avenue Passes Away
Thursday, February 11, 2010
The secret payment of Patriarch Elias Shaker for denying the Assyrian genocide Seyfo
By Augin Kurt
Journalist
Copyright © 2010 Seyfo Center
Did you know that the Syrian Orthodox Patriarch Elias III Shaker secretly got paid by Turkey to deny Seyfo and to stay loyal to the republic? New documents previously classified show that our church leaders played a bigger role than we have known, when the Assyrians were deprived of their minority rights in Turkey. Journalist Augin Kurt has taken a closer look at what has been revealed in the new documents.
In 1892, nearly 300 000 Syrian Orthodox Christians in Afghanistan converted to Islam. Reason: The rivalry between the Patriarchates in Mardin and Turabdin.
The Christians in Afghanistan belonged to the secessionist church of Turabdin, which was no longer able to supply them with priests. What is remarkable is that the then Patriarch of Antioch, who had his residence at the Zafaran monastery, is said to have cooperated with the Ottoman Sultan Abdul Hamid II to ensure that the congregation of Afghanistan converted to Islam.
30 years later, another Patriarch allowed himself to be purchased by the parliament of the new Turkish Republic for 5,000 schillings (kurush) a month.[1] His quid pro quo: To deny the genocide Seyfo and show unconditioned loyalty to the Republic. He would also let his subjects in Mardin and Turabdin remain under Turkish sovereignty as the map of the Middle East was redrawn by the great powers France and Great Britain. The Patriarch was Elias III Shaker, who also played a crucial role in making the Lausanne Treaty a Turkish victory.
The story is told by history scientist Jan Beth-Şawoce in a TV program on www. acsatv.com
Jan Beth-Şawoce has access to recently released minutes from the Turkish parliament''s early years, which have been classified until recently. As enough time had passed for the classification to be lifted, the documents were published in four volumes. This is what it says in a decision from 1921:[2]
The French intend to use the Assyrians to expanded their borders all the way to Cizre. The Syria-memorandum shows that they want to get hold of this zone as well as Mardin. But thank God Mardin and its surroundings are in our hands today. The religious centers of the Assyrians are located there. Therefore the government must deal with the Assyrians. Or else, the French will use them against us. Currently, all of them living in that area are within our control. As known, the Assyrians are divided into three parts; Orthodox, Catholics and Protestants. The leaders of the Orthodox Assyrians are there (in Mardin, translator’s remark). But the Catholic part is supported by the French. And the Americans are buying the Protestants to their side. If we today by paying money are able to control and keep a small part of them, the Assyrian issue will cease to exist. The land issue will also be resolved and then the matter will soon be forgotten.
It therefore appears clearly from the protocol that the intention was to pay off the Patriarch in order to undermine the demographic and national rights of the Assyrians. He was therefore put on the payroll of the state and received 5,000 schillings per month, which was a lot of money back then. This is evidenced by the picture above. In the first few lines, it reads: "Süryani Kadim patriği Ilyas Efendi tarafından Dahiliye bütçesinden mu''ti şehri beş bin ğurus maaşın ...." This document is dated 1920, suggesting that the patriarch probably began receiving his wages from Turkey already at the time of the Peace Conference in Paris in 1919. At this time the chronology is not fully mapped yet, since all documents in the classified files have not been investigated yet.
But ten years later, when the regime under Mustafa Kemal no longer needed Patriarch Elias III''s services, he was expelled from the country in 1931. Degraded and humiliated, he took refuge in India where he died in February 1932. The year after, also the Syrian Orthodox Patriarchate moved from Mardin in Turkey to the French mandate in Syria.
The church''s official explanation of the Patriarch’s long journey to India has always been that he wanted to resolve a conflict that existed among the congregation. But this is a pure lie, says Jan Beth-Şawoce. He was expelled and his life was threatened if he ever set foot on Turkish soil again.
Also the story of the Syrian Orthodox Christians in Afghanistan is unknown to most of us. In his memoirs, Sultan Abdul Hamid II writes in 1892 that he is proud to announce good news to the Muslim world. Between 250 000 and 300 000 Christians had recently converted to Islam. It was a triumph for the Sultan, whose empire was on about to disslove.
Exactly which role the Patriarch at the Zafaran monastery played in the conversion is difficult to say, since many records from that time have not yet been translated, says Jan Beth-Şawoce. But he says that it is well known that the rivalry between different factions of the Church meant that they wanted to gain the Sultan''s favor, by undermining the other faction. The same approach is practiced even today in our churches, but also among our secular organizations.
Admittedly, the secessionist Patriarch in Turabdin had reunited with the Patriarchate already 50 years earlier, but apparently there was still some rivalry after nearly 500 years of separation. Peace agreements were made five times and were then broken again, writes Bishop Yuhanon Dolabani.
Turabdin seceded in 1364 when the then patriarch Ishmael banished an elderly bishop in Turabdin after an obscure testimony from a monk. Even today, nobody knows what lies the young monk Gewargis had told about the old bishop Baselios of the diocese of Saleh. The result was a trivial issue becoming the cause of a split within the Syrian Orthodox Church, which lasted for 475 years until 1839, when maferyono Ablahad Beth-Kande from Enhil signed a peace agreement with the Patriarch Elias II in the presence of the governor of Omid. Maferyono Ablahad thereby gave up his future patriarchy in Turabdin in favor of the unity of the church. He was assassinated by a Kurd in March 1844.[3] (Maferyono is the second highest office after the patriarch).
In some minorities, the religious leaders have a powerful authority over their people. With power comes of course also a great responsibility for the people''s future. When a leader fails to take his responsibility, it can have devastating effects. History bears witness to several such cases, not only among our patriarchs, but also among other nations. So did for example the Jewish Rabbi Chaim Rumkowski in the city of Lodz in Poland during World War II. He let himself be bought by the Nazi Germans and betrayed his people, whose young boys he sent to their deaths. When the Germans no longer needed the services of the Rabbi, they "kicked" him in the butt. Then he got to experience "the ultimate humiliation at the Łódź ghetto - the forced self-annihilation" as it is expressed in a review of the book The poor of L odz by the newspaper Svenska Dagbladet. The author of the book, Steve Sem-Sandberg, received the prestigious August Prize last fall for his excellent work.
The reviewer Mikael van Reis writes in the newspaper:
Rumkowski himself is the dark prism of this discription - he is both savior and traitor, patriarch and puppet, but eventually a humiliated jester king of hell. He taps into his subjects that this is not a ghetto, but a worker’s town. Work will set them free.
Himmler''s intention was of course the opposite. Extermination through work. The Jews would contribute to their own destruction and Rumkowski became the Nazis’ conductor. This forced self-destruction is the ultimate humiliation - it is precisely what Sem-Sandberg points to in his novel.[4]
Despite the Nazis'' extermination attempt, many Jews survived and could eventually settle in their own country. For the Assyrians, it was worse. Our nation was smahed into pieces by the genocide Seyfo and has since not been able to recover.
The role of collaborators, which some of our church leaders have played in history, is not just history. It remains very much today. The difference is that most of us today are aware of what is happening. Therefore, the tug-of-war between those who want to protect this vulnerable, peaceful remnant of a people and those who put their own personal gain in the first place has intensified.
Much of the daily conflicts that we are experiencing in the group today can be traced to this tug-of-war. The more people are enlightened, the more difficult it becomes to successfully divide our people into destruction. Here, our media has a vital role to play in the enlightenment and in the service of truth. But the media, who deliberately chooses to represent the interests of the enemy will undermine their own credibility and lose the confidence of their people. Then it will be difficult to build up trust again. People are not as stupid as some of our media seem to believe.
SOURCE
[1] Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü Cumhuriyet Arşivi, BCA 272/11-16-62-8
[2] TBMM Gizli Celse Zabitleri, Vol. II, p 305-307
[3] Bishop Yuhanon Dolabani, History of St. Ya´qub of Saleh, p 44-73, St. Afrem’s printing house, Lebanon 1973.
[4] www.svd.se/kulturnoje/litteratur/rik-kronika-over-od-fordomda_3522585.svd
Journalist
Copyright © 2010 Seyfo Center
Did you know that the Syrian Orthodox Patriarch Elias III Shaker secretly got paid by Turkey to deny Seyfo and to stay loyal to the republic? New documents previously classified show that our church leaders played a bigger role than we have known, when the Assyrians were deprived of their minority rights in Turkey. Journalist Augin Kurt has taken a closer look at what has been revealed in the new documents.
In 1892, nearly 300 000 Syrian Orthodox Christians in Afghanistan converted to Islam. Reason: The rivalry between the Patriarchates in Mardin and Turabdin.
The Christians in Afghanistan belonged to the secessionist church of Turabdin, which was no longer able to supply them with priests. What is remarkable is that the then Patriarch of Antioch, who had his residence at the Zafaran monastery, is said to have cooperated with the Ottoman Sultan Abdul Hamid II to ensure that the congregation of Afghanistan converted to Islam.
30 years later, another Patriarch allowed himself to be purchased by the parliament of the new Turkish Republic for 5,000 schillings (kurush) a month.[1] His quid pro quo: To deny the genocide Seyfo and show unconditioned loyalty to the Republic. He would also let his subjects in Mardin and Turabdin remain under Turkish sovereignty as the map of the Middle East was redrawn by the great powers France and Great Britain. The Patriarch was Elias III Shaker, who also played a crucial role in making the Lausanne Treaty a Turkish victory.
The story is told by history scientist Jan Beth-Şawoce in a TV program on www. acsatv.com
Jan Beth-Şawoce has access to recently released minutes from the Turkish parliament''s early years, which have been classified until recently. As enough time had passed for the classification to be lifted, the documents were published in four volumes. This is what it says in a decision from 1921:[2]
The French intend to use the Assyrians to expanded their borders all the way to Cizre. The Syria-memorandum shows that they want to get hold of this zone as well as Mardin. But thank God Mardin and its surroundings are in our hands today. The religious centers of the Assyrians are located there. Therefore the government must deal with the Assyrians. Or else, the French will use them against us. Currently, all of them living in that area are within our control. As known, the Assyrians are divided into three parts; Orthodox, Catholics and Protestants. The leaders of the Orthodox Assyrians are there (in Mardin, translator’s remark). But the Catholic part is supported by the French. And the Americans are buying the Protestants to their side. If we today by paying money are able to control and keep a small part of them, the Assyrian issue will cease to exist. The land issue will also be resolved and then the matter will soon be forgotten.
It therefore appears clearly from the protocol that the intention was to pay off the Patriarch in order to undermine the demographic and national rights of the Assyrians. He was therefore put on the payroll of the state and received 5,000 schillings per month, which was a lot of money back then. This is evidenced by the picture above. In the first few lines, it reads: "Süryani Kadim patriği Ilyas Efendi tarafından Dahiliye bütçesinden mu''ti şehri beş bin ğurus maaşın ...." This document is dated 1920, suggesting that the patriarch probably began receiving his wages from Turkey already at the time of the Peace Conference in Paris in 1919. At this time the chronology is not fully mapped yet, since all documents in the classified files have not been investigated yet.
But ten years later, when the regime under Mustafa Kemal no longer needed Patriarch Elias III''s services, he was expelled from the country in 1931. Degraded and humiliated, he took refuge in India where he died in February 1932. The year after, also the Syrian Orthodox Patriarchate moved from Mardin in Turkey to the French mandate in Syria.
The church''s official explanation of the Patriarch’s long journey to India has always been that he wanted to resolve a conflict that existed among the congregation. But this is a pure lie, says Jan Beth-Şawoce. He was expelled and his life was threatened if he ever set foot on Turkish soil again.
Also the story of the Syrian Orthodox Christians in Afghanistan is unknown to most of us. In his memoirs, Sultan Abdul Hamid II writes in 1892 that he is proud to announce good news to the Muslim world. Between 250 000 and 300 000 Christians had recently converted to Islam. It was a triumph for the Sultan, whose empire was on about to disslove.
Exactly which role the Patriarch at the Zafaran monastery played in the conversion is difficult to say, since many records from that time have not yet been translated, says Jan Beth-Şawoce. But he says that it is well known that the rivalry between different factions of the Church meant that they wanted to gain the Sultan''s favor, by undermining the other faction. The same approach is practiced even today in our churches, but also among our secular organizations.
Admittedly, the secessionist Patriarch in Turabdin had reunited with the Patriarchate already 50 years earlier, but apparently there was still some rivalry after nearly 500 years of separation. Peace agreements were made five times and were then broken again, writes Bishop Yuhanon Dolabani.
Turabdin seceded in 1364 when the then patriarch Ishmael banished an elderly bishop in Turabdin after an obscure testimony from a monk. Even today, nobody knows what lies the young monk Gewargis had told about the old bishop Baselios of the diocese of Saleh. The result was a trivial issue becoming the cause of a split within the Syrian Orthodox Church, which lasted for 475 years until 1839, when maferyono Ablahad Beth-Kande from Enhil signed a peace agreement with the Patriarch Elias II in the presence of the governor of Omid. Maferyono Ablahad thereby gave up his future patriarchy in Turabdin in favor of the unity of the church. He was assassinated by a Kurd in March 1844.[3] (Maferyono is the second highest office after the patriarch).
In some minorities, the religious leaders have a powerful authority over their people. With power comes of course also a great responsibility for the people''s future. When a leader fails to take his responsibility, it can have devastating effects. History bears witness to several such cases, not only among our patriarchs, but also among other nations. So did for example the Jewish Rabbi Chaim Rumkowski in the city of Lodz in Poland during World War II. He let himself be bought by the Nazi Germans and betrayed his people, whose young boys he sent to their deaths. When the Germans no longer needed the services of the Rabbi, they "kicked" him in the butt. Then he got to experience "the ultimate humiliation at the Łódź ghetto - the forced self-annihilation" as it is expressed in a review of the book The poor of L odz by the newspaper Svenska Dagbladet. The author of the book, Steve Sem-Sandberg, received the prestigious August Prize last fall for his excellent work.
The reviewer Mikael van Reis writes in the newspaper:
Rumkowski himself is the dark prism of this discription - he is both savior and traitor, patriarch and puppet, but eventually a humiliated jester king of hell. He taps into his subjects that this is not a ghetto, but a worker’s town. Work will set them free.
Himmler''s intention was of course the opposite. Extermination through work. The Jews would contribute to their own destruction and Rumkowski became the Nazis’ conductor. This forced self-destruction is the ultimate humiliation - it is precisely what Sem-Sandberg points to in his novel.[4]
Despite the Nazis'' extermination attempt, many Jews survived and could eventually settle in their own country. For the Assyrians, it was worse. Our nation was smahed into pieces by the genocide Seyfo and has since not been able to recover.
The role of collaborators, which some of our church leaders have played in history, is not just history. It remains very much today. The difference is that most of us today are aware of what is happening. Therefore, the tug-of-war between those who want to protect this vulnerable, peaceful remnant of a people and those who put their own personal gain in the first place has intensified.
Much of the daily conflicts that we are experiencing in the group today can be traced to this tug-of-war. The more people are enlightened, the more difficult it becomes to successfully divide our people into destruction. Here, our media has a vital role to play in the enlightenment and in the service of truth. But the media, who deliberately chooses to represent the interests of the enemy will undermine their own credibility and lose the confidence of their people. Then it will be difficult to build up trust again. People are not as stupid as some of our media seem to believe.
SOURCE
[1] Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü Cumhuriyet Arşivi, BCA 272/11-16-62-8
[2] TBMM Gizli Celse Zabitleri, Vol. II, p 305-307
[3] Bishop Yuhanon Dolabani, History of St. Ya´qub of Saleh, p 44-73, St. Afrem’s printing house, Lebanon 1973.
[4] www.svd.se/kulturnoje/litteratur/rik-kronika-over-od-fordomda_3522585.svd
Wednesday, February 10, 2010
Γυναικοκρατία: Από την αρχαία Ελλάδα στη Νέα Υόρκη
Για άμεση κυκλοφορία: 8 Φεβρουάριος, 2009
Επικοινωνία: Νικόλαος Τανέρις, Νέα Υόρκη, Τηλ.. (917) 699-9935.
Φάνης Μαλκίδης
Γυναικοκρατία: Από την αρχαία Ελλάδα στη Νέα Υόρκη
Οι Έλληνες της Θράκης αποτελούν, όπου και εάν βρίσκονται ένα σημαντικό φορέα
διάσωσης και μετάδοσης της αρχαίας ελληνικής παράδοσης. Οι πρόσφυγες της βόρειας
και της ανατολικής Θράκης που ζουν μετά το 1922 σε όλο τον κόσμο, παρά τις
δυσκολίες κατόρθωσαν να διαφυλάξουν ένα μεγάλο μέρος από τις φορεσιές, τα
τραγούδια και τις συνήθειές τους, πολλές αυτές πανάρχαιες.
Ανάμεσα στις άλλα έθιμα που διασώζονται, Αναστενάρια, οι Καλόγεροι και ο Μπέης,
είναι η «Μέρα της Μπάμπως» ή «Μπαμπώμερα», της μάμμης όπως την έλεγαν οι
αρχαίοι, η οποία με τις γνώσεις και την πείρα της βοηθούσε τις έγκυες γυναίκες
στον τοκετό. Έτσι η γιαγιά από μάμμη έγινε μαμή και μια φορά το χρόνο, τον
Ιανουάριο, οι γυναίκες της αποδίδουν τις τιμές που τις αρμόζουν.
Έθιμο Θρακικό, Ελληνικό, πανάρχαιο, το οποίο που συνεχίζεται και σήμερα από τους
κατοίκους που ήρθαν από την Ανατολική Ρωμυλία και την Ανατολική Θράκη, και
εγκαταστάθηκαν στις Σέρρες, στη Ροδόπη, στη Ξάνθη, στον Έβρο, στη Νέα Υόρκη.
Ο Θρακιώτης καθηγητής από τη Μεσημβρία Γεώργιος Μέγας, γράφει ότι το έθιμο αυτό
έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα, στα «Θεσμοφόρια», που ήταν γυναικεία και
συγχρόνως αγροτική εορτή, κατά την οποία οι γυναίκες «επεκαλούντο γονιμότητα και
δι’ εαυτάς», και στα «Αλώα» τα οποία γιορτάζονταν στην Ελευσίνα, την 26η
Ποσειδαιώνος, δηλαδή στις αρχές του Ιανουαρίου, όπου και μετείχαν μόνον
γυναίκες, οι οποίες «πορεύονται τα αίσχιστα λέγουσαι βαστάζουσιν είδη σωμάτων
απρεπή, ανδρεία τε και γυναικεία, οίνος τε πολύς πρόκειται και τράπεζας και εκ
πλακούντας κατεσκευασμένα αμφοτέρων γενών αιδεία».
Απεικονίσεις των γενετησίων μορίων είναι χαρακτηριστικά για όλες τις γιορτές οι
οποίες αποσκοπούσαν στην «Γένεσιν των ανθρώπων και των καρπών».
Την 8η Ιανουαρίου, γιορτή της Αγίας Δομνίκης ή Δομνής- η μαία της Παναγίας κατά
τη Γέννηση του Χριστού- η κάθε γυναίκα του χωριού η οποία έχει αποκτήσει παιδιά
έπρεπε να επισκεφτεί την οικία της μαμής, να της προσφέρει δώρα τα οποία ήταν
χρήσιμα στο έργο της, όπως σαπούνι και πετσέτα, νερό, καθώς και δώρα για τη μαμή
όπως κάλτσες, μαντίλα, ποδιά, ενώ ετοίμαζε διάφορα φαγητά και ποτά. Από νωρίς το
πρωί, οι γυναίκες αφού τελείωναν τις δουλειές του σπιτιού άρχιζαν την ετοιμασία
των φαγητών, τα οποία θα προσφέρανε στη μαμή, αλλά θα τα έπαιρναν και μαζί τους
στο βραδινό γλέντι.
Όταν έφτανε στο σπίτι της μαμής, η «μπάμπω» έβγαινε έξω της έριχνε νερό, της
έδινε το σαπούνι για να πλένει τα χέρια της, γιατί αλλιώς, όπως λένε, στον άλλο
κόσμο η μαμή θα της προτείνει τα χέρια της άπλυτα, και στη συνέχεια την πετσέτα
για να σκουπιστεί. Το δοχείο με το νερό το κλωτσούσε κι αν έπεφτε μπρούμυτα θα
γεννούσε αγόρι ενώ αν έπεφτε ανάσκελα θα γεννούσε κορίτσι. Στη συνέχεια έμπαιναν
μέσα στο σπίτι της μαμής, και η γυναίκα που επιθυμούσε να τεκνοποιήσει έκανε
μετάνοια και φιλούσε το χέρι της λέγοντας:
- Να με φέρεις ένα ( αγόρι ή κορίτσι ) γερό.
- Να’ σαι γερή κορίτσι μ’, να’ σαι καλά, απαντούσε η μπάμπω.
Αν μάλιστα η γυναίκα ήταν έγκυος τότε η μαμή της καρφίτσωνε στο πέτο της κι ένα
λουλούδι, λέγοντάς της να της φέρει ένα παιδί όμορφο όπως και το λουλούδι.
Η μαμή με τη σειρά της κερνούσε κι εκείνη τις γυναίκες που την επισκέπτονταν και
στη συνέχεια έστρωνε το τραπέζι, κι έτσι ξεκινούσε το γλέντι το οποίο θα
συνεχιζόταν το βράδυ. Τις συζητήσεις τους, δεν επιτρεπόταν να τα ακούσει αυτί
άντρα.
Το απόγευμα, οι γυναίκες στολισμένες με φλουριά έκαναν πομπή η οποία
περιδιαβαίνοντας τους δρόμους του χωριού κατέληγε στο καφενείο από το οποίο
έδιωχναν όλους τους άνδρες, οι οποίοι αναλάμβαναν τις διάφορες δουλειές. Οι
μόνοι οι οποίοι είχαν «άσυλo» και παρουσία στο γλέντι, ήταν ο καφετζής και ο
γκαϊντατζής ο οποίος συνόδευε το γλέντι.
Τιμητική θέση στο γλέντι είχε η «μπάμπω», η οποία πρώτη έσερνε το χορό έχοντας
κρεμασμένη στη ποδιά της μια πετσέτα και κρατώντας ένα μαντήλι. Της φορούσαν
φλουριά, αρμαθιές από καλαμπόκια, της έβαζαν καρφίτσες, μπουρλιές και λουλούδια
για να φέρει στις γυναίκες όμορφα παιδιά.
Όλες χόρευαν με τη σειρά, έλεγαν ιστορίες και ανέκδοτα και το γλέντι κρατούσε
μέχρι να βγει ο ήλιος. Ήταν ένα γλέντι για να χαρεί η «μπάμπω» αλλά μαζί της και
όλες οι παντρεμένες γυναίκες και κυρίως οι χήρες, η οποίες δεν είχαν τη
δυνατότητα να γλεντήσουν άλλες μέρες αφού ήταν ασυνόδευτες.
Το πανάρχαιο έθιμο της «Μπάμπως» αναβιώνουν εδώ και χρόνια, και συνέχισαν και
φέτος τα μέλη της Πανθρακικής Ένωσης Αμερικής «Ορφέας» στο Σταθάκειο Πολιτιστικό
Κέντρο στην Αστόρια της Νέας Υόρκης. Ο «Ορφέας» σχεδόν από την αρχή της ύπαρξης
της, το 1983, κρατά ζωντανό κάθε χρόνο το έθιμο αυτό.
Ο «Ορφέας» με πρωτεργάτες νέους, τον νυν πρόεδρο Ν. Τανέρι και τον πρώην Ι.
Φυδανάκη, τα παιδιά που λίγους μήνες πριν διοργάνωσαν την πρώτη εκδήλωση στον
ΟΗΕ για τη γενοκτονία, αναβιώνουν το έθιμο και συνεχίζουν την πλούσια Θρακική
παράδοση, στη αμερικανική μεγαλούπολη. Οι Θρακιώτες ηλικίας 20 – 30 ετών, παιδιά
όλα γεννημένα στις ΗΠΑ συνεχίζουν τα Θρακικά έθιμα, με βασικό στόχο, να έλθει η
νέα γενιά πιο κοντά στην Ένωση. Η Ένωση αποτελεί το σημαντικότερο και μοναδικό
φορέα εκπροσώπησης για τους συμπατριώτες μας στις ΗΠΑ, οι οποίοι κατάγονται από
την Θράκη. Μάλιστα, έχοντας αναπτύξει έντονη εθνική και φιλανθρωπική δράση η
Ένωση προσφέρει όχι μόνο στην ελληνοαμερικανική Κοινότητα, αλλά και στη
γενέτειρα, με δωρεές ιατρικών οργάνων και κινήσεις για τα εθνικά θέματα. Η
εκδήλωση στον ΟΗΕ για τη Γενοκτονία, η οποία υλοποιήθηκε από την «Ένωση» και
άλλους φορείς που συμμετέχουν νέοι συμπατριώτες μας, αποτελεί σημαντικότατη
παρέμβαση, η οποία αποτελεί σταθμό στη διεκδίκηση αναγνώρισης στις ΗΠΑ και στους
διεθνείς οργανισμούς.
--------------------------------------------
Η Θρακική Γυναικοκρατία στην Αστόρια...
Ο κ. Giovanni di Napoli μας προσφέρει ρεπορτάζ και εικόνες από την Θράκικη
Γυναικοκρατία που διοργανώθηκε από την Πανθρακική Ένωση της Αμερικής "Ορφέας"
στην Αστόρια, Νέα Υόρκη. Το ρεπορτάζ είναι διαθέσιμο στην ακόλουθη διεύθυνση:
http://magnagrece.blogspot.com/2010/02/astorias-thracian-gynekokratia.htmlΕπίσης, ο πρόεδρος της Ένωσης, Νικόλαος Τανέρης, θα ήθελε να ευχαριστήσει εκ
μέρους του ΔΣ όλους τους συμμετέχοντες και τους υποστηρικτές της Θρακικής
Γυναικοκρατίας, που ήταν μια μεγάλη επιτυχία.
Πηγή: Press-gr:
http://press-gr.blogspot.com/2010/02/blog-post_07.html
Πηγή: 'TA NEA':
http://www.greeknews-tanea.com/NEWSinGREEK/NEA-HOME.html
####
Επικοινωνία: Νικόλαος Τανέρις, Νέα Υόρκη, Τηλ.. (917) 699-9935.
Φάνης Μαλκίδης
Γυναικοκρατία: Από την αρχαία Ελλάδα στη Νέα Υόρκη
Οι Έλληνες της Θράκης αποτελούν, όπου και εάν βρίσκονται ένα σημαντικό φορέα
διάσωσης και μετάδοσης της αρχαίας ελληνικής παράδοσης. Οι πρόσφυγες της βόρειας
και της ανατολικής Θράκης που ζουν μετά το 1922 σε όλο τον κόσμο, παρά τις
δυσκολίες κατόρθωσαν να διαφυλάξουν ένα μεγάλο μέρος από τις φορεσιές, τα
τραγούδια και τις συνήθειές τους, πολλές αυτές πανάρχαιες.
Ανάμεσα στις άλλα έθιμα που διασώζονται, Αναστενάρια, οι Καλόγεροι και ο Μπέης,
είναι η «Μέρα της Μπάμπως» ή «Μπαμπώμερα», της μάμμης όπως την έλεγαν οι
αρχαίοι, η οποία με τις γνώσεις και την πείρα της βοηθούσε τις έγκυες γυναίκες
στον τοκετό. Έτσι η γιαγιά από μάμμη έγινε μαμή και μια φορά το χρόνο, τον
Ιανουάριο, οι γυναίκες της αποδίδουν τις τιμές που τις αρμόζουν.
Έθιμο Θρακικό, Ελληνικό, πανάρχαιο, το οποίο που συνεχίζεται και σήμερα από τους
κατοίκους που ήρθαν από την Ανατολική Ρωμυλία και την Ανατολική Θράκη, και
εγκαταστάθηκαν στις Σέρρες, στη Ροδόπη, στη Ξάνθη, στον Έβρο, στη Νέα Υόρκη.
Ο Θρακιώτης καθηγητής από τη Μεσημβρία Γεώργιος Μέγας, γράφει ότι το έθιμο αυτό
έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα, στα «Θεσμοφόρια», που ήταν γυναικεία και
συγχρόνως αγροτική εορτή, κατά την οποία οι γυναίκες «επεκαλούντο γονιμότητα και
δι’ εαυτάς», και στα «Αλώα» τα οποία γιορτάζονταν στην Ελευσίνα, την 26η
Ποσειδαιώνος, δηλαδή στις αρχές του Ιανουαρίου, όπου και μετείχαν μόνον
γυναίκες, οι οποίες «πορεύονται τα αίσχιστα λέγουσαι βαστάζουσιν είδη σωμάτων
απρεπή, ανδρεία τε και γυναικεία, οίνος τε πολύς πρόκειται και τράπεζας και εκ
πλακούντας κατεσκευασμένα αμφοτέρων γενών αιδεία».
Απεικονίσεις των γενετησίων μορίων είναι χαρακτηριστικά για όλες τις γιορτές οι
οποίες αποσκοπούσαν στην «Γένεσιν των ανθρώπων και των καρπών».
Την 8η Ιανουαρίου, γιορτή της Αγίας Δομνίκης ή Δομνής- η μαία της Παναγίας κατά
τη Γέννηση του Χριστού- η κάθε γυναίκα του χωριού η οποία έχει αποκτήσει παιδιά
έπρεπε να επισκεφτεί την οικία της μαμής, να της προσφέρει δώρα τα οποία ήταν
χρήσιμα στο έργο της, όπως σαπούνι και πετσέτα, νερό, καθώς και δώρα για τη μαμή
όπως κάλτσες, μαντίλα, ποδιά, ενώ ετοίμαζε διάφορα φαγητά και ποτά. Από νωρίς το
πρωί, οι γυναίκες αφού τελείωναν τις δουλειές του σπιτιού άρχιζαν την ετοιμασία
των φαγητών, τα οποία θα προσφέρανε στη μαμή, αλλά θα τα έπαιρναν και μαζί τους
στο βραδινό γλέντι.
Όταν έφτανε στο σπίτι της μαμής, η «μπάμπω» έβγαινε έξω της έριχνε νερό, της
έδινε το σαπούνι για να πλένει τα χέρια της, γιατί αλλιώς, όπως λένε, στον άλλο
κόσμο η μαμή θα της προτείνει τα χέρια της άπλυτα, και στη συνέχεια την πετσέτα
για να σκουπιστεί. Το δοχείο με το νερό το κλωτσούσε κι αν έπεφτε μπρούμυτα θα
γεννούσε αγόρι ενώ αν έπεφτε ανάσκελα θα γεννούσε κορίτσι. Στη συνέχεια έμπαιναν
μέσα στο σπίτι της μαμής, και η γυναίκα που επιθυμούσε να τεκνοποιήσει έκανε
μετάνοια και φιλούσε το χέρι της λέγοντας:
- Να με φέρεις ένα ( αγόρι ή κορίτσι ) γερό.
- Να’ σαι γερή κορίτσι μ’, να’ σαι καλά, απαντούσε η μπάμπω.
Αν μάλιστα η γυναίκα ήταν έγκυος τότε η μαμή της καρφίτσωνε στο πέτο της κι ένα
λουλούδι, λέγοντάς της να της φέρει ένα παιδί όμορφο όπως και το λουλούδι.
Η μαμή με τη σειρά της κερνούσε κι εκείνη τις γυναίκες που την επισκέπτονταν και
στη συνέχεια έστρωνε το τραπέζι, κι έτσι ξεκινούσε το γλέντι το οποίο θα
συνεχιζόταν το βράδυ. Τις συζητήσεις τους, δεν επιτρεπόταν να τα ακούσει αυτί
άντρα.
Το απόγευμα, οι γυναίκες στολισμένες με φλουριά έκαναν πομπή η οποία
περιδιαβαίνοντας τους δρόμους του χωριού κατέληγε στο καφενείο από το οποίο
έδιωχναν όλους τους άνδρες, οι οποίοι αναλάμβαναν τις διάφορες δουλειές. Οι
μόνοι οι οποίοι είχαν «άσυλo» και παρουσία στο γλέντι, ήταν ο καφετζής και ο
γκαϊντατζής ο οποίος συνόδευε το γλέντι.
Τιμητική θέση στο γλέντι είχε η «μπάμπω», η οποία πρώτη έσερνε το χορό έχοντας
κρεμασμένη στη ποδιά της μια πετσέτα και κρατώντας ένα μαντήλι. Της φορούσαν
φλουριά, αρμαθιές από καλαμπόκια, της έβαζαν καρφίτσες, μπουρλιές και λουλούδια
για να φέρει στις γυναίκες όμορφα παιδιά.
Όλες χόρευαν με τη σειρά, έλεγαν ιστορίες και ανέκδοτα και το γλέντι κρατούσε
μέχρι να βγει ο ήλιος. Ήταν ένα γλέντι για να χαρεί η «μπάμπω» αλλά μαζί της και
όλες οι παντρεμένες γυναίκες και κυρίως οι χήρες, η οποίες δεν είχαν τη
δυνατότητα να γλεντήσουν άλλες μέρες αφού ήταν ασυνόδευτες.
Το πανάρχαιο έθιμο της «Μπάμπως» αναβιώνουν εδώ και χρόνια, και συνέχισαν και
φέτος τα μέλη της Πανθρακικής Ένωσης Αμερικής «Ορφέας» στο Σταθάκειο Πολιτιστικό
Κέντρο στην Αστόρια της Νέας Υόρκης. Ο «Ορφέας» σχεδόν από την αρχή της ύπαρξης
της, το 1983, κρατά ζωντανό κάθε χρόνο το έθιμο αυτό.
Ο «Ορφέας» με πρωτεργάτες νέους, τον νυν πρόεδρο Ν. Τανέρι και τον πρώην Ι.
Φυδανάκη, τα παιδιά που λίγους μήνες πριν διοργάνωσαν την πρώτη εκδήλωση στον
ΟΗΕ για τη γενοκτονία, αναβιώνουν το έθιμο και συνεχίζουν την πλούσια Θρακική
παράδοση, στη αμερικανική μεγαλούπολη. Οι Θρακιώτες ηλικίας 20 – 30 ετών, παιδιά
όλα γεννημένα στις ΗΠΑ συνεχίζουν τα Θρακικά έθιμα, με βασικό στόχο, να έλθει η
νέα γενιά πιο κοντά στην Ένωση. Η Ένωση αποτελεί το σημαντικότερο και μοναδικό
φορέα εκπροσώπησης για τους συμπατριώτες μας στις ΗΠΑ, οι οποίοι κατάγονται από
την Θράκη. Μάλιστα, έχοντας αναπτύξει έντονη εθνική και φιλανθρωπική δράση η
Ένωση προσφέρει όχι μόνο στην ελληνοαμερικανική Κοινότητα, αλλά και στη
γενέτειρα, με δωρεές ιατρικών οργάνων και κινήσεις για τα εθνικά θέματα. Η
εκδήλωση στον ΟΗΕ για τη Γενοκτονία, η οποία υλοποιήθηκε από την «Ένωση» και
άλλους φορείς που συμμετέχουν νέοι συμπατριώτες μας, αποτελεί σημαντικότατη
παρέμβαση, η οποία αποτελεί σταθμό στη διεκδίκηση αναγνώρισης στις ΗΠΑ και στους
διεθνείς οργανισμούς.
--------------------------------------------
Η Θρακική Γυναικοκρατία στην Αστόρια...
Ο κ. Giovanni di Napoli μας προσφέρει ρεπορτάζ και εικόνες από την Θράκικη
Γυναικοκρατία που διοργανώθηκε από την Πανθρακική Ένωση της Αμερικής "Ορφέας"
στην Αστόρια, Νέα Υόρκη. Το ρεπορτάζ είναι διαθέσιμο στην ακόλουθη διεύθυνση:
http://magnagrece.blogspot.com/2010/02/astorias-thracian-gynekokratia.htmlΕπίσης, ο πρόεδρος της Ένωσης, Νικόλαος Τανέρης, θα ήθελε να ευχαριστήσει εκ
μέρους του ΔΣ όλους τους συμμετέχοντες και τους υποστηρικτές της Θρακικής
Γυναικοκρατίας, που ήταν μια μεγάλη επιτυχία.
Πηγή: Press-gr:
http://press-gr.blogspot.com/2010/02/blog-post_07.html
Πηγή: 'TA NEA':
http://www.greeknews-tanea.com/NEWSinGREEK/NEA-HOME.html
####
Saturday, February 6, 2010
Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία- ΜΕΤΩΠΟ Κ.Φ. Η.Β.- SAY NO TO BIZONAL BICOMMUNAL FEDERATION.
For Immediate Release: February 6, 2010
http://www.youtube.com/watch?v=fcuVQDChURk
Please open link above, listen and view the small video prepared by the METOPO
students in England , regarding the TURKISH BIZONAL BICOMMUNAL FEDERATION.
This small video delivers the message: From where and by whom this racist
Turkish solution comes from - SAY NO TO BIZONAL BICOMMUNAL FEDERATION.
IF YOU AGREE PLEASE CIRCULATE AND POST ON YOUR WEBSITES, etc. It is part of our
struggle to educate our own people foremost as to who introduced and when this
notorious Turkish demand.
Thank you,
Fanoulla Argyrou
####
========================
Cyprus Action Network of America (CANA)
2578 Broadway #132
New York, NY 10025
New York: Tel. 917-699-9935
Email: cana@cyprusactionnetwork.org
www.cyprusactionnetwork.org
========================
The Cyprus Action Network of America (CANA) is a grass-roots, not-for-profit
movement created to support genuine self-determination and human rights for the
people of Cyprus.
To be added to CANA's Action Alert e-mail distribution list, or to introduce
CANA to a friend or colleague, please forward the pertinent name and e-mail
address, with the subject heading "Add e-mail to CANA distribution list", to
cana@cyprusactionnetwork.org
You are encouraged to forward this action alert to five or more individuals who
may have an interest in our e-distributions or in CANA’s mission.
You may post any CANA article, press release or action alert on the internet as
long as you credit CANA and the author(s).
http://www.youtube.com/watch?v=fcuVQDChURk
Please open link above, listen and view the small video prepared by the METOPO
students in England , regarding the TURKISH BIZONAL BICOMMUNAL FEDERATION.
This small video delivers the message: From where and by whom this racist
Turkish solution comes from - SAY NO TO BIZONAL BICOMMUNAL FEDERATION.
IF YOU AGREE PLEASE CIRCULATE AND POST ON YOUR WEBSITES, etc. It is part of our
struggle to educate our own people foremost as to who introduced and when this
notorious Turkish demand.
Thank you,
Fanoulla Argyrou
####
========================
Cyprus Action Network of America (CANA)
2578 Broadway #132
New York, NY 10025
New York: Tel. 917-699-9935
Email: cana@cyprusactionnetwork.org
www.cyprusactionnetwork.org
========================
The Cyprus Action Network of America (CANA) is a grass-roots, not-for-profit
movement created to support genuine self-determination and human rights for the
people of Cyprus.
To be added to CANA's Action Alert e-mail distribution list, or to introduce
CANA to a friend or colleague, please forward the pertinent name and e-mail
address, with the subject heading "Add e-mail to CANA distribution list", to
cana@cyprusactionnetwork.org
You are encouraged to forward this action alert to five or more individuals who
may have an interest in our e-distributions or in CANA’s mission.
You may post any CANA article, press release or action alert on the internet as
long as you credit CANA and the author(s).
Tuesday, February 2, 2010
Μουσική και πολιτική. Ελληνικό χρώμα στο προσκύνημα στην Τραπεζούντα
BBC NEWS Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010
μετάφραση στην ελληνική γλώσσα
Φάνης Μαλκίδης
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν πατρίδα πολλών εθνικοτήτων και θρησκειών , ένα πολιτιστικό μωσαϊκό που ήταν κατακερματισμένη από τον εθνικισμό και τον πόλεμο κατά τον 20ο αιώνα. Αλλά ένα νέο πνεύμα της ανοχής μπορεί να αναδύονται στην σύγχρονη Τουρκία, έστω και αργά και ασταθώς, αναφέρει ο Thomas de Waal.
Για σχεδόν 90 χρόνια, το μοναστήρι της Σουμελά, που βρίσκεται σε μία χαράδρα στην ανατολική Τουρκία, ήταν ερείπιο.
Η λατρεία τελείωσε εδώ το 1923, όταν η Ελλάδα και η Τουρκία αντάλλαξαν τους χριστιανικούς και τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς.
Όμως, κατά την τελευταία δεκαετία, οι Έλληνες προσκυνητές, αποκαλώντας τους εαυτούς τους τουρίστες, έχουν αρχίσει να επιστρέφουν εδώ για την ημέρα γιορτής της Παναγίας.
Τον περασμένο Αύγουστο ήμουν στο μοναστήρι, επισήμως μουσείο, και μια ελληνική Ορθόδοξη λειτουργία ήχησε και πάλι έξω από τους τοίχους του - αλλά διήρκεσε μόλις 30 δευτερόλεπτα.
Ένας μοναχός άρχισε να ψέλνει τη Λειτουργία πριν από την παρέμβαση της έφορου μουσείου η οποία διέλυσε την λειτουργία. Μία διαμάχη απείλησε να ξεσπάσει, η συγκέντρωση διαλύθηκε με αντεγκλήσεις και ομιλίες.
Παλιά πατρίδα
Ένα βήμα μπροστά, ένα βήμα πίσω. Η ιστορία της Σουμελά είναι μία βυζαντινή ιστορία που Τούρκοι, Έλληνες και Ρώσοι έχουν διάφορες φατρίες μεταξύ τους.
Το ιστορικό της είναι ότι η κυβέρνηση του Ισλαμικού Κόμματος (ΑΚ) αμφισβητεί δόγματα του σύγχρονου κοσμικού τουρκικού κράτους αναβιώνοντας μνήμες της πολυεθνικής Οθωμανικής εποχής.
Η νέα εξωτερική πολιτική των "μηδενικών προβλήματα με τους γείτονες" χτίζει γέφυρες με παλιούς εχθρούς, συμπεριλαμβανομένων των Αρμενίων και των Ελλήνων και έχει αποτελέσματα για τους Έλληνες πιστούς θαυμαστές του Ευξείνου Πόντου που θέλουν να επανεξετάσουν την παλιά πατρίδα που αποκαλούν Πόντο.
Οι μουσικοί άνοιξαν τον δρόμο. Τόσο οι Μαυροθαλασσίτες Τούρκοι όσο και οι Έλληνες Πόντιοι παίζουν ένα μέσο που αποκαλούν kemenje ή λύρα και στα αγγλικά μπορείτε να αποκαλέσετε την λύρα.
Είναι μικρό, ελαφρύ με τρεις χορδές, κατασκευασμένα από ξύλο κερασιάς, που παίζεται με τόξο και στέκεται στο γόνατο. Η μουσική της λύρας καθορίζει το ρυθμό για το χορούς, τους οποίους τόσο οι Έλληνες και οι Τούρκοι φαίνεται να γνωρίζουν ενστικτωδώς.
Δύο μουσικοί, ο ανθρωπολόγος Νίκος Mikhailides και ο Adem Erdem, έφτιαξαν ένα άλμπουμ.
Το άλμπουμ καταγράφει στην ελληνική ποντιακή διάλεκτο τα τραγούδια και έχει γίνει τεράστια επιτυχία μεταξύ Ποντίων από τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Τασκένδη. Αν και δεν είναι για πώληση στην Τουρκία, έχει αναπαραχθεί στην Τραπεζούντα με χιλιάδες πειρατικά αντίγραφα.
Ένα από τα μυστικά του μέρους αυτού της Τουρκίας είναι ότι δεκάδες χιλιάδες των μουσουλμάνων, των οποίων οι πρόγονοι ήταν κάποτε χριστιανοί, εξακολουθούν να μιλούν και να κατανοούν αυτήν την αρχαϊκή μορφή της ελληνικής γλώσσας.
Εορταστική φρενίτιδα
Η Τραπεζούντα είναι περισσότερο γνωστή στην αγγλική ως Τραπεζούντα, την πόλη του μυθιστορήματος της Rose Macaulay
«Ο Πύργοι της Τραπεζούντας.
Σήμερα η μαγευτική πόλη είναι ένα λειτουργικό τουρκικό λιμάνι της Μαύρης Θάλασσας. Όμως, τον περασμένο Αύγουστο το παρελθόν της αναδείχθηκε και πάλι. Η ημέρα πριν από την ημέρα γιορτής της 15ης Αυγούστου, το ήμισυ της κοιλάδας φαινόταν να μιλάει ελληνικά.
Σε ένα τουρκικό πανηγύρι -γάμο είδαμε μία μεσήλικα ξανθιά γυναίκα με μια σειρά από μαργαριτάρια γύρω βήμα λαιμό ομαλά στο χορό. Αποδείχθηκε ότι ήταν καθηγητής της νομικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εμείς ήμασταν οι ξένοι εδώ, όχι εκείνη.
Το επόμενο πρωί ανέβηκε στην κοιλάδα για να προσκυνήσει τη Σουμελά.
Ήταν μια μεθυστική ημέρα για καλοκαίρι. Από μια απόσταση θα μπορούσε να είναι ένα θιβετιανό μοναστήρι, μία κίτρινη κυψέλη ψηλά πάνω από το φαράγγι. Εκατοντάδες άνθρωποι μέχρι το δρόμο για το μονοστήρι.
Η ατμόσφαιρα ήταν τόσο ενθουσιασμένη και τεταμένη, με άγρυπνους Τούρκους αστυνομικούς σε κάθε γωνιά. Έξω από την πύλη της μονής, ένας Έλληνας λυράρης έπαιζε και το πλήθος των χορευτών ήταν σε ένα εορταστικό παροξυσμό.
Η Σωτηρία Liliopoulos είχε έρθει από Earlwood, New South Wales της Αυστραλίας - ο πατέρας της, σήμερα 98 ετών, γεννήθηκε στην Maçka (Ματσούκα) και ήρθε εδώ ως ένα παιδί. Με μια προφορά που ήταν ανάμεσα στην ελληνική στην Αυστραλιανή, η Σωτηρία είπε, "Αυτή είναι η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου."
Αλλά η πολιτική βρυχάται στο παρασκήνιο.
Ένα πλούσιος μέλος του ρωσικού κοινοβουλίου, ελληνικής καταγωγής, ο Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος είναι ο ηγέτης των Ποντίων, είχε ναυλώσει ένα πλοίο με Έλληνες από τη Ρωσία.
Οι εθνικιστικές τοπικές αρχές στην Τραπεζούντα ήταν νευρικές με τις προθέσεις του. Η ομάδα των Ελλήνων από τη Ρωσία ήταν ένα μείγμα από νέες γυναίκες με κίτρινα μπλουζάκια και καπελάκια του μπέιζμπολ με βυζαντινούς αετούς τους, και ένας γενειοφόρος άνδρας ντυμένος στα λευκά έφερε μία μεγάλη εικόνα, που οι Έλληνες σταμάτησαν να προσκυνήσουν και να φιλήσουν.
Ριζοσπάστες
Ο ίδιος ο πολιτικός, ο Ιβάν Σαββίδης, προσπαθούσε να πείσει έναν Έλληνα ιερέα για να ξεκινήσει λειτουργία.
Ο ιερέας άρχισε να ψέλνει, αλλά η έφορος μουσείου είχε διαταγές να σταματήσει κάθε θρησκευτική τελετή στην επικράτειά της. Έχει βγει έξω από περίπτερό της και φωνάζοντας στα τουρκικά, και προσπάθησε να αποσπάσει ένα αναμμένο κερί από το χέρι του Σαββίδη.
Η διχόνοια μεταξύ των Ελλήνων ήρθαν στην επιφάνεια. Ορισμένοι από αυτούς, ξεκίνησαν να ψέλνουν τον ελληνικό εθνικό ύμνο. Φάνηκε να υπάρχουν μόνο δύο νικητές εδώ, η έφορος της Σουμελά και το μέλος της Ρωσικής Βουλής.
Ο Σαββίδης είπε ότι οι Έλληνες θα διαμαρτυρηθούν στις Βρυξέλλες, είπε ότι είχε ενημερωθεί το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών επί των σχεδίων του, αλλά παρέλειψε να αναφέρει αν είχε άδεια από την τουρκική κυβέρνηση.
Άλλοι Έλληνες - αυτοί που έχουν περάσει χρόνια ήσυχα με τη δημιουργία γεφυρών με τους ντόπιους – έφυγαν μακριά, θυμωμένοι με τον τρόπο που είχε καταλήξει η γιορτή.
Στο κάτω μέρος της κοιλάδας, η διάθεση μου ξανασηκωθεί. Η λύρα έπαιζε και ένα ζευγάρι χόρευε σε υπερβολικό ρυθμούς. Το πλήθος χειροκροτούσε.
Η μουσική είναι ασυγκράτητη και φέρνει τους ανθρώπους κοντά, ακόμη και όταν οι πολιτικοί δεν μπορούν να διαχειριστούν.
Ο Tom de Waal παρουσίασε τραγούδια της Τραπεζούντας για το BBC Radio 3 την Κυριακή 31 Ιανουαρίου. Είναι ειδικός για τον Καύκασο στο Carnegie Endowment στην Ουάσιγκτον.
Μπορείτε να τα ακούσετε εδώ iPlayer.
Οι φωτογραφίες είναι από τον Ε. Κωνστανς φωτογράφος στο Swarthmore College, Pennsylvania, ΗΠΑ.
Original English Translation Here
μετάφραση στην ελληνική γλώσσα
Φάνης Μαλκίδης
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν πατρίδα πολλών εθνικοτήτων και θρησκειών , ένα πολιτιστικό μωσαϊκό που ήταν κατακερματισμένη από τον εθνικισμό και τον πόλεμο κατά τον 20ο αιώνα. Αλλά ένα νέο πνεύμα της ανοχής μπορεί να αναδύονται στην σύγχρονη Τουρκία, έστω και αργά και ασταθώς, αναφέρει ο Thomas de Waal.
Για σχεδόν 90 χρόνια, το μοναστήρι της Σουμελά, που βρίσκεται σε μία χαράδρα στην ανατολική Τουρκία, ήταν ερείπιο.
Η λατρεία τελείωσε εδώ το 1923, όταν η Ελλάδα και η Τουρκία αντάλλαξαν τους χριστιανικούς και τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς.
Όμως, κατά την τελευταία δεκαετία, οι Έλληνες προσκυνητές, αποκαλώντας τους εαυτούς τους τουρίστες, έχουν αρχίσει να επιστρέφουν εδώ για την ημέρα γιορτής της Παναγίας.
Τον περασμένο Αύγουστο ήμουν στο μοναστήρι, επισήμως μουσείο, και μια ελληνική Ορθόδοξη λειτουργία ήχησε και πάλι έξω από τους τοίχους του - αλλά διήρκεσε μόλις 30 δευτερόλεπτα.
Ένας μοναχός άρχισε να ψέλνει τη Λειτουργία πριν από την παρέμβαση της έφορου μουσείου η οποία διέλυσε την λειτουργία. Μία διαμάχη απείλησε να ξεσπάσει, η συγκέντρωση διαλύθηκε με αντεγκλήσεις και ομιλίες.
Παλιά πατρίδα
Ένα βήμα μπροστά, ένα βήμα πίσω. Η ιστορία της Σουμελά είναι μία βυζαντινή ιστορία που Τούρκοι, Έλληνες και Ρώσοι έχουν διάφορες φατρίες μεταξύ τους.
Το ιστορικό της είναι ότι η κυβέρνηση του Ισλαμικού Κόμματος (ΑΚ) αμφισβητεί δόγματα του σύγχρονου κοσμικού τουρκικού κράτους αναβιώνοντας μνήμες της πολυεθνικής Οθωμανικής εποχής.
Η νέα εξωτερική πολιτική των "μηδενικών προβλήματα με τους γείτονες" χτίζει γέφυρες με παλιούς εχθρούς, συμπεριλαμβανομένων των Αρμενίων και των Ελλήνων και έχει αποτελέσματα για τους Έλληνες πιστούς θαυμαστές του Ευξείνου Πόντου που θέλουν να επανεξετάσουν την παλιά πατρίδα που αποκαλούν Πόντο.
Οι μουσικοί άνοιξαν τον δρόμο. Τόσο οι Μαυροθαλασσίτες Τούρκοι όσο και οι Έλληνες Πόντιοι παίζουν ένα μέσο που αποκαλούν kemenje ή λύρα και στα αγγλικά μπορείτε να αποκαλέσετε την λύρα.
Είναι μικρό, ελαφρύ με τρεις χορδές, κατασκευασμένα από ξύλο κερασιάς, που παίζεται με τόξο και στέκεται στο γόνατο. Η μουσική της λύρας καθορίζει το ρυθμό για το χορούς, τους οποίους τόσο οι Έλληνες και οι Τούρκοι φαίνεται να γνωρίζουν ενστικτωδώς.
Δύο μουσικοί, ο ανθρωπολόγος Νίκος Mikhailides και ο Adem Erdem, έφτιαξαν ένα άλμπουμ.
Το άλμπουμ καταγράφει στην ελληνική ποντιακή διάλεκτο τα τραγούδια και έχει γίνει τεράστια επιτυχία μεταξύ Ποντίων από τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Τασκένδη. Αν και δεν είναι για πώληση στην Τουρκία, έχει αναπαραχθεί στην Τραπεζούντα με χιλιάδες πειρατικά αντίγραφα.
Ένα από τα μυστικά του μέρους αυτού της Τουρκίας είναι ότι δεκάδες χιλιάδες των μουσουλμάνων, των οποίων οι πρόγονοι ήταν κάποτε χριστιανοί, εξακολουθούν να μιλούν και να κατανοούν αυτήν την αρχαϊκή μορφή της ελληνικής γλώσσας.
Εορταστική φρενίτιδα
Η Τραπεζούντα είναι περισσότερο γνωστή στην αγγλική ως Τραπεζούντα, την πόλη του μυθιστορήματος της Rose Macaulay
«Ο Πύργοι της Τραπεζούντας.
Σήμερα η μαγευτική πόλη είναι ένα λειτουργικό τουρκικό λιμάνι της Μαύρης Θάλασσας. Όμως, τον περασμένο Αύγουστο το παρελθόν της αναδείχθηκε και πάλι. Η ημέρα πριν από την ημέρα γιορτής της 15ης Αυγούστου, το ήμισυ της κοιλάδας φαινόταν να μιλάει ελληνικά.
Σε ένα τουρκικό πανηγύρι -γάμο είδαμε μία μεσήλικα ξανθιά γυναίκα με μια σειρά από μαργαριτάρια γύρω βήμα λαιμό ομαλά στο χορό. Αποδείχθηκε ότι ήταν καθηγητής της νομικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εμείς ήμασταν οι ξένοι εδώ, όχι εκείνη.
Το επόμενο πρωί ανέβηκε στην κοιλάδα για να προσκυνήσει τη Σουμελά.
Ήταν μια μεθυστική ημέρα για καλοκαίρι. Από μια απόσταση θα μπορούσε να είναι ένα θιβετιανό μοναστήρι, μία κίτρινη κυψέλη ψηλά πάνω από το φαράγγι. Εκατοντάδες άνθρωποι μέχρι το δρόμο για το μονοστήρι.
Η ατμόσφαιρα ήταν τόσο ενθουσιασμένη και τεταμένη, με άγρυπνους Τούρκους αστυνομικούς σε κάθε γωνιά. Έξω από την πύλη της μονής, ένας Έλληνας λυράρης έπαιζε και το πλήθος των χορευτών ήταν σε ένα εορταστικό παροξυσμό.
Η Σωτηρία Liliopoulos είχε έρθει από Earlwood, New South Wales της Αυστραλίας - ο πατέρας της, σήμερα 98 ετών, γεννήθηκε στην Maçka (Ματσούκα) και ήρθε εδώ ως ένα παιδί. Με μια προφορά που ήταν ανάμεσα στην ελληνική στην Αυστραλιανή, η Σωτηρία είπε, "Αυτή είναι η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου."
Αλλά η πολιτική βρυχάται στο παρασκήνιο.
Ένα πλούσιος μέλος του ρωσικού κοινοβουλίου, ελληνικής καταγωγής, ο Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος είναι ο ηγέτης των Ποντίων, είχε ναυλώσει ένα πλοίο με Έλληνες από τη Ρωσία.
Οι εθνικιστικές τοπικές αρχές στην Τραπεζούντα ήταν νευρικές με τις προθέσεις του. Η ομάδα των Ελλήνων από τη Ρωσία ήταν ένα μείγμα από νέες γυναίκες με κίτρινα μπλουζάκια και καπελάκια του μπέιζμπολ με βυζαντινούς αετούς τους, και ένας γενειοφόρος άνδρας ντυμένος στα λευκά έφερε μία μεγάλη εικόνα, που οι Έλληνες σταμάτησαν να προσκυνήσουν και να φιλήσουν.
Ριζοσπάστες
Ο ίδιος ο πολιτικός, ο Ιβάν Σαββίδης, προσπαθούσε να πείσει έναν Έλληνα ιερέα για να ξεκινήσει λειτουργία.
Ο ιερέας άρχισε να ψέλνει, αλλά η έφορος μουσείου είχε διαταγές να σταματήσει κάθε θρησκευτική τελετή στην επικράτειά της. Έχει βγει έξω από περίπτερό της και φωνάζοντας στα τουρκικά, και προσπάθησε να αποσπάσει ένα αναμμένο κερί από το χέρι του Σαββίδη.
Η διχόνοια μεταξύ των Ελλήνων ήρθαν στην επιφάνεια. Ορισμένοι από αυτούς, ξεκίνησαν να ψέλνουν τον ελληνικό εθνικό ύμνο. Φάνηκε να υπάρχουν μόνο δύο νικητές εδώ, η έφορος της Σουμελά και το μέλος της Ρωσικής Βουλής.
Ο Σαββίδης είπε ότι οι Έλληνες θα διαμαρτυρηθούν στις Βρυξέλλες, είπε ότι είχε ενημερωθεί το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών επί των σχεδίων του, αλλά παρέλειψε να αναφέρει αν είχε άδεια από την τουρκική κυβέρνηση.
Άλλοι Έλληνες - αυτοί που έχουν περάσει χρόνια ήσυχα με τη δημιουργία γεφυρών με τους ντόπιους – έφυγαν μακριά, θυμωμένοι με τον τρόπο που είχε καταλήξει η γιορτή.
Στο κάτω μέρος της κοιλάδας, η διάθεση μου ξανασηκωθεί. Η λύρα έπαιζε και ένα ζευγάρι χόρευε σε υπερβολικό ρυθμούς. Το πλήθος χειροκροτούσε.
Η μουσική είναι ασυγκράτητη και φέρνει τους ανθρώπους κοντά, ακόμη και όταν οι πολιτικοί δεν μπορούν να διαχειριστούν.
Ο Tom de Waal παρουσίασε τραγούδια της Τραπεζούντας για το BBC Radio 3 την Κυριακή 31 Ιανουαρίου. Είναι ειδικός για τον Καύκασο στο Carnegie Endowment στην Ουάσιγκτον.
Μπορείτε να τα ακούσετε εδώ iPlayer.
Οι φωτογραφίες είναι από τον Ε. Κωνστανς φωτογράφος στο Swarthmore College, Pennsylvania, ΗΠΑ.
Original English Translation Here
Subscribe to:
Posts (Atom)
Posts
